Έβλεπε την πόρνη* του κάθε Σάββατο. Τα Σάββατα δεν έβγαινε ποτέ όπως όλος ο κόσμος, ήταν αντικοινωνικός, αντιρρησίας, αντιεξουσιαστής, αντιστασιακός, αντιφασίστας και πολλά άλλα που αρχίζουν με την πρόθεση αντί και γενικότερα δεν του άρεσαν τα Σάββατα ,κυρίως όμως οι Κυριακές, τις μισούσε. Έτσι αυτές τις μέρες τις πέρναγε μαζί της, έτσι ώστε να ξεχνά τον χώρο και το χρόνο.
Βρισκόντουσαν τα Σαββατόβραδα, συνήθως στο ημιυπόγειο της, μένανε εκεί όλη την νύχτα και κάνανε έρωτα, όταν ξημέρωνε αυτοί έπεφταν για ύπνο, ξυπνούσαν αργά, έπαιρναν πρωινό μαζί, άραζαν και αυτός έφευγε κατά τις 6. Καμιά φορά βρίσκονταν και έξω για καμιά βόλτα και σεξ στο αυτοκίνητο του, σε κάποια τουαλέτα, σε πάρκα...αλλά και πάλι νύχτα. Πάντα νύχτα! μακρυά από τα μάτια του κόσμου.
Μια μέρα λοιπόν και όχι νύχτα, είχε την ανάγκη της, είχε ανάγκη την αγκαλιά της και ένα της φιλί, στο κούτελο.Της χτύπησε το κουδούνι, ήταν μόνη, του άνοιξε, φορούσε ποδιά μαγειρικής, έφτιαχνε κοτόπιτα, εκείνος έπεσε στην αγκαλιά της. Πήγανε αμέσως μέσα, γιατί και αυτή, παρόλο που μαγείρευε, είχε επιθυμία να τον δει και χύθηκαν στο πάτωμα, στο παγωμένο μωσαϊκό. Και καθώς έμπαινε μέσα της, είδε κάτι που δεν είχε δει καμιά άλλη φορά. Είδε τα μάτια της στο φως του ήλιου, μερικές ακτίνες έμπαιναν από την μπεζ πλέον, δαντελένια κουρτίνα του σαλονιού. Και ήταν σαν να μαγνητίζονταν από την κόρη του ματιού της, σαν το μάτι να τις τράβαγε πάνω του και όχι αυτές να έπεφταν επάνω του. Τα μάτια της, γίνονταν πιο φωτεινά, πιο ανοιχτά, άλλαζαν χρώματα, πρασίνιζαν λιγάκι, από καστανά που ήταν και διαγραφόταν καθαρά ένα χρυσό περίγραμμα. Σταμάτησε και στάθηκε για ώρα και τα παρατήρησε...και τα σχολίασε.
Αυτή ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που τα έβλεπε, δεν ξαναβρέθηκαν ποτέ από τότε.
Είδε τα μάτια της για πρώτη φορά στο φως του ήλιου, αυτό ήταν και το πρόβλημα.
Αυτή συνειδητοποίησε κάποια πράγματα, απ την μιά, τόσο καιρό την ήθελε χωρίς να χει δει τα μάτια της, κάτι που όπως όλοι παραδέχονταν, ήταν η γοητεία της. Την ήθελε και χωρίς αυτό, την θεωρούσε ελκυστική έτσι όπως την γνώριζε, χωρίς τα μάτια της. Η πόρνη* του, αντιλήφθηκε όμως πως τα μάτια της δεν ήταν το μόνο πράγμα που δεν ήξερε γ αυτήν...
Την ημέρα άλλαζαν χρώμα και τα μαλλιά της και το δέρμα της.Και σίγουρα δεν θα 'χε δει την μικρή ουλή στο δεξί της μάγουλο και την ελιά στο χέρι.Δεν είχε δει το χαμόγελο της και τις γραμμές του προσώπου της. Ακόμη δεν θα την είχε ακούσει ποτέ να τραγουδά η να χορεύει γιατί πάντα το έκανε την μέρα. Είχε χάσει τόσα απ αυτήν, έτσι η πόρνη* σκέφτηκε πως ίσως να άξιζε κάτι άλλο...κάτι , ίσως... καλύτερο.
*που καθόλου πόρνη δεν ήταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου