Ω-θέλω.

έτσι θα κάναμε εμείς...
φέραμε τον κόσμο ανάποδα
περπατήσαμε στα πουπουλένια σύννεφα, ακροβατήσαμε σε ηλεκτροφόρα καλώδια, γδάραμε τα κεφάλια μας στους ουρανοξύστες και φορέσαμε εξωτικά δέντρα για καπέλα -εντυπωσιακά,πολύχρωμα καπέλα-.
το χιόνι και το νερό έρχεται απ τα πόδια μας και για βροχή έχουμε την χρυσή άμμο της ερήμου και την κατάλευκη από τα καλοκαίρια μας.
πάψαμε τις εποχές
ο κήπος μας ολάνθιστος όλο το χρόνο
μες στο τσουχτερό κρύο του χειμώνα οι μαργαρίτες δεν φοβούνται να ανθίσουν για εμάς.
έτσι θα κάναμε εμείς...
χορέψαμε στους ήχους της σιωπής και στα τραγούδια του μουγκού.
τρεφόμαστε αποκλειστικά με αέρα, ο ένας την εκπνοή του άλλου.
έτσι θα κάναμε εμείς...
αλλάξαμε τις ώρες
κάναμε την νύχτα, μέρα
για να μπορέσουμε να συναντηθούμε
είπαμε στο φεγγάρι να έρθει λίγο πιο κοντά για να μας φωτίζει τους νυχτερινούς περιπάτους μέσα στο δάσος και ο κακός λύκος-καλός για εμάς- πιστός φρουρός μας.
έτσι θα κάναμε εμείς...

φτάνει να το θες και συ.

παυσίπονο

και τώρα πρέπει να γράψω ξανά
γιατί έτσι κάνω ότι νιώθω γράφω
και πρέπει να κλάψω ξανά
και πρέπει να πονέσω ξανά
αλλά δεν ξέρω πως
δεν μαθαίνεις να πονάς
εμένα δεν μου το έχει μάθει κάνεις
δεν με δίδαξε η μαμά μου, δεν με δίδαξε το σχολείο, ούτε καν το φροντιστήριο
πόνεσα
όμως δεν πόνεσα και έμαθα
κάθε φορά είναι πρώτη φορά.
ένα είναι σίγουρο, μπορεί να μην μάθω ποτέ πως να πονώ
έχω μάθει όμως πως θα πονώ.

νομίζω πως είμαι άρρωστη, βάζω θερμόμετρο και μου δείχνει 36,4 και άλλοτε 36,2
θέλω να βήξω αλλά δεν μπορώ, κάθε ήχος είναι προσποιητός
φυσάω την μύτη μου σε χαρτομάντιλο και αυτό παραμένει στεγνό